DER MEIST ERE TRUST DER

d

^... OF ILLINOIS | LIBRARY

I9I3

. THE UNIVERSITY

jm £2 », » ! s , An - ". :

aue A- Very NETTEN WEE n RENUDUUERTARNETST T" TM Us 4 4,9 N p ] 2v ^

E " «

e" e)

n n im je)

d

às 1 M y " um

A 1

The person charging this material is re- sponsible for its return to the library from which it was withdrawn on or before the Latest Date stamped below.

Theft, mutilation, and underlining of books are reasons for disciplinary action and may result in dismissal from

the University. To renew call Telephone Center, 333-8400

UNIVERSITY OF ILLINOIS LIBRARY AT URBANA-CHAMPAIGN

Nov 12 Io

L161—0-1096

nui

DIONYSIVS LONGINVS.

PROST AI

LONDINI

APVD J. PAYNE ET MACKINL A Y.

LVGDVNI BATAVORVM

APYD S. ET J. LVCHTMANS,

ROMAE d APVD MARIANVM DE ROMANIS.

FLORENTIAE

APYD MOLINI, LANDI ET SOC.

VIENNAE

APVD C SCHAVMBVRG ET SOC.

- PARISIIS APVD A. 4A. RENOVARD ET FR. SCHOELL.

| ode $t

*

ACT ARG CRTAR qus rd9. NE

E

a T En kao é vas

AC UC qe. C assu u$ DIONYSII LONGINI

SVYVBLIMITATE

GRAECE ET LATINE.

DENVO RECENSVIT | ET ANIMADVERSIONIBVS VIRORVM p. DOCTORVM

| ALIISQVE SVBSIDIIS INSTRVXIT

BENIAMIN WEISKE.

LIPSIAE

SVMTIBYS IOA. AVG. GLO. WEIGEL.

MDCCCIX.

L4

$275

yer

m e

E E T

! FRIDERICO IACOBO BASTIO GRATI ANIMI TESTIFICANDI

CAVSA

VENERABVNDVS

OBTVLIT

E cASCGO ON ORIG DE

67488

Ug xwv d48514.

L

&

La

EL

AY Hir

PRAEFATIO EDITORIS.

Ls prima in scriptore ad vsum lectorum ex- ornando cura esse debet, vt eius verbaipsa, eaque nec deprauata nec interpolata exhibeantur, eam mihi fere vnam in libro zs9£ zwovc fore putabam. Etenim cum viri doctissimi, Faber maxime, Tollius et Morus, et nouissime etiam huhnkenius, et Toupius studia sua ad hunc librum illustirandum contulissent, perparum hoc in genere ab illis operae meae relictum existimabam, | Sed in ver- bis ad integritatem reuocandis noui quid tentari et nonnulla ab illis non animaduersa exquiri et in lucem proferri posse, mihi paene persuase- ram. Vnus enim Pearcius, opera vsus Graeci hominis, cuius ne nomen quidem posuit, lectio- nes codicis Parisini vetustissimi, equo. ceteri codices omnes manasse putantur, vulganit. Nam Toupius quidem alteram collationem a Larche- rio aceeptam rarissime, imo vix vno alteroue in loco adhibuisse videtur , quoniam paucula illa;

vin — PRAEFATIO £P

quae ex illo codice notata commemorat, ex emen- dauonibus Pearcii aut e margine exempli V ossia- ni petere potuit. Vicunque est, aliquanto plura, quam: adhuc factum est, ex illo fonte ad librum II. T. emendandum deriuari posse credebam. Egi ergo cum eo, qui iam impensas hanc in editio- nem facere coeperat, Z. 4. G. ///eigelio, litteras turae Graecae et Latinae ainanüssimo, quique ad . haec. studia pro virili excitanda et alenda nec sumtui parcit nec labori, vt Lutetiam ad amicos ea de re scriberet, et quam diligentissime ex illo codice ad. vsus nostros excerpi iuberet, | quid- quid a textu recentioris-alicuius editionis discre- paret. |. Sed responsum ille accepit, quale subu- mueram, codicem lium principem iam a Toupio in editione. Oxoniensi subsidio. fuisse vocatum; ideogue parum opis nouae inde peti posse. Hoc eo molestius mihi erat, quo aluus insederat illa opinio: de auctoritate huius codicis, e quo cete- ros omnes descriptos esse credebam , adeo vt hi nihil noui nisi errores librariorum suppeditare possent, mixtos illos fortasse comments: gram« maticorum , qui-menda scripturae; si qua ipsis viderentur, cohiectura tollere conati essent, In hànc opinionem ducit auctoritas hominum intel^

hgenüum. Nam in fronte illius voluminis manu

JEDITORIS. IX

Boiuinii. haec scripta reperit. vir "doctus is, de-

quo post dicam; Rostgaard : Ex hà descripta sunt omnia, quae hodie extant manuscripta Lon-

gini zeol Vwove exemplaria , vt patet ex lacunis;

quarur originem prodit. hic codex : nam vbi la

cunam. habent alii codices , ibi desunt in hoc co- dice folia integra, vel duo praecise vel quatuor; vel etiam plura. | Secunda tamen lacuna maior est im hoc, quam in aliis: lioc vero ideo factum , quod cum alii codices descripti sunt, nondum hic codex compactus foret, haberetque tunc amplius quam hodie folia duo, quae; cum'ceompingeretur; excidisse eerisimile est. Ydem. iudicat, eodemque vsus argumento, lüch. Simon, zn» Lettres choi- sies , "Tom: II. Zettre 27. - Sed tamen et hoc pro-

nuntiat: Je puis vous assurer, apres avoir bien

examine ce JMS. qui est dans la Bibliothegue. du.

oi ue tout lavantage. qu'on en. peut tirer ELA Se q pP ;

c'est de savoir exactement la. grandeur ou la pe-

litesse des lacunes: car le nombre des feuillets y.

est marqué etc. Saüs ille quidem temere, vt iu- dicium. Ruhnkenii, in dissert. de vita .et scriptis Longini. $. XIV. (sub zregd Jwove), quamquam

minime probandum, dignius sit critico. — Vid.

et infra, vbi de hoc codice agimus, Leuesquii |

verba: nam. et ipse, sicut mulu. alii, quin imo

xc |J PRAEFATIO

ad vnum omnes viri docti, qui de illo codice iu- dicarunt, eandem in partem statuit. | Ego vero in aliam deinceps rationem dedu« ctus sum, propter quam minus aegre tuli, mihi plena, quae optaueram, excerpta ex illo codice non contigisse. Nimirum anüquissimus ille qui- dem omnium, qui supersunt, videtur esse, sed non item fons vnus, e quo illi omnes fluxerint. Descriptus ille potius est ex antiquiori etiam co- dice, eoque simillimo quoad externam formam, ceterum iisdem in locis toudemque foliis manco. Sperabat autem. librarius, sibi aliquando integri codicis copiam fore, ex quo lacunas exempli sui explere posset. Itaque folia iisdem numeris, qui- bus in archetypo notata erant, notauit, spauum- que iustum reliquit, neque compingi plagulas iussit, quo aptius ea, quae deerant, inseri pos- sent. Non temere hoc finxi, sed rationes senten- iae meae habeo satis graues, Primo enim Sect. $. 5. verbis eZrocuev , 9c 1] uv. desinit in. co- dice illo vltimus versus folii 179. et, vt Pearcius significat, librarii manu adscriptum est Aec- stez: nam infra Sect. 8. post v. &OgezrgoAov, vbi noua lacuna in illo codice incipit, diserte testa- iur recentiori manu adscriptum reperiri Aez-

cet, et Latine, desunt folia octo. Sed clarius

Y

EDITORIS. XI

multo Hl. Basr, Principis Darmstadiensis a le- gationibus Consiliarius et Eques Ordinis Merito- rum; qui Lutetia nobis non pauca e suis copiis misit. Is idem illud confirmauit, his vsus verbis: » Nach 1j; uàv ,. wvelche J/f'orte die letzten. eines Folü vers. sind, hat der 4bschreiber beige- Jügt, Aeiztt, und von gans junger Hand. ist beigeschrieben, desunt folia duo. * Quid ergo? num librarius scire aut praedicere potuit, isto loco peritura esse folia duo? Desunt illa sanc; nempe quartum et quintum ex quaternione K.4: sed deerant eadem in archetypo, quo vtebatur librarius. Quod cum ipse accurate exprimeret, scriptis in vnaquaque pagina versibus 25, com- mode poterat numeros foliorum ita notare, vt si eo, quod ipse parabat, exemplo excidissent. Alulibrarii, qui maiori chartae forma litterisque minoribus librum ex eodem archetypo, alioue codice inde ducto deseribebant, vnum tantum q/ÀÀov ibi desiderari prodiderunt, Sic factum in marg. Vat. 1 et 9, etin Ambrosiano. Sectione 18. extr. desiderantur in codice Parisino folia duo, nempe quartum et quintum quaternionis KZ: et tamen Tollio teste in marg. Veneti cod. cum du- bitatione scriptum est: £AAe£zree zteo 2 070 qjUAAc-

Sectione 12, 2. item amissa duo folia, nempe

xm ^ PRAEFATIO

quartum et quintum :quaternionis KXT. Sed "Tollius ibi: ,, Erant hie in Veneto S. Marci codice in quarto quatuor ferme paginae cum dimidia, relictae vacuae, ascribendis scilicet iis, quae desiderantur. Et in exemplo Manut. Dresdensi (de quo infra dicam) Gudius ad. marg. scripsit : :,, Desunt in msto tantum quatuor lineae, vt ex punctulis et spatio vacuo perspicue apparet.* Vide, quam parum librarii cum cod, Parisino hactenus consentüant! Enimuero si ex ipso illo codice exempla sua duxissent, quomodo in re tam manifesta et oculis proposita potuissent erra- re, cum folia numerata viderent litteris maius- culis K et (post KE lacunam) KXT, et sic porro? Similiter, vt de 2, 5. dixi, in fine sectio- nis 90, vbiin cod. Par. pagina terminatur verbis. nv &v uiv ztonjost zo £ — , librarius ipse, cu- ius manu SERPRS est liber, in imo margine hanc addidit notam prem h. e. Aszzrsc. Nam vir doctus in exemplo Acad. Lips. eadem liuerarum forma, post. specimen illud integrae paginae depictae , euam versus vltimos sectionis 30. non minori diligentia seorsim expressit. Nihil autem. adscripsit, for- xuaque ipsa notae ;7, siguificauit, non a recens

tiori manu esse. additam. Itaque. eodem modo.

EDITORIS. | xin

quo ante, possumus argumentari probabiliterque statuere, lacunam, quae sequitur, esse codice illo antiquiorem. Ergo neque necesse est, vt folia illa duo, prius inde ab 8, 1. 9g zv coi; s. 5, vsque ad 9, 4. eyà uv 59xéoD nv, et po- sterius inde a 9, 4. (post communem omnium codd. lacunam) vsque ad $. 10. 0/560v O'ciDonv, oc 0" ogDacAuoicev (OscOnr, salua exsüterint in cod. Parisino, cum ceteri codd. scriberentur. Nam ex aliis item codicibus, aut e vetusussimo illo archetypo, Parisini codicis fonte, sumi potuerunt illa, quae iam in hoc vno Parisino desiderantur. Falluntur ergo, qui re- centiorum codicum vsum in illo tantum esse loco statuunt, quem modo indicauimus, vbi post facta iam, vt volunt, apographa, duo folia per- ierunt e codice Parisino. Nam recüus multa librarii e codice, qui dudum periit, aut e codi- cibus magis emendatis, qui ex eo fluxerant, de- scripserunt: quorum specimina habemus 5, 4. 4, 9. 15, 9. aliisque locis.

Adde, quod exémpla olim. exstiterunt, e quibus depromere integra et sana possent dili- gentes librarii, si quid in codice Parisino man- cum esset aut deprauatum. lia ex aliis restituta sunt extrema sectionis 2, qU6rg v?]v Tig &UT.:.

4

xit ^ PRAEFATIO

Üeopi«v: quae nunquam scripta fuisse videntur in codice Parisino. Reperta sunt alibi, vt ad il- lum locum Boiuinius testatur his verbis: Je ne sais par quel hazard les 5 ou 6 lignes que Tot. lius a eués d' un Manuscrit du Vatican , et qui se trouvent aussi dans un Manuscrit du Ri (no. 3/71.) transposdes et confondués avec un frag- ment des Problemes d? 4ristote, ont pu étre con- serpées. dllya apparence que quelqu'un aiani rencontré un morceau des deux feuillets entiers , mais gatés, maura pu copier que ces 5 ou 6 lignes. Alhus est hanc in rem locus in fine totius libri, quem locum (quod mireris ) nec Pearcius nec Toupius notauit. Sed vir doctus in exemplo . Acad. Lips. verba zv 02 va)ve và máÓ»n, nsgl àv vt vltima notauit, et haec ad marginem scri- psit: ,,Sic** (i. e. verbis zzsg? àv) «desinit fol. 207. in cod. quod est totius voluminis vltimum. |. Ea nimirum hic finiunt, quae antiqua illa manu; a qua totus codex, scripta erant. | Sequuntur autem in eadem hac vltima pagina a recenti et pessima manu addita pauca illa, quae inter- duas illas voces à» et Qozst, interiecta sunt: nam vox Qozsi in codice non habetur, et duae sequen- tes a Dio Tollio additae sunt Vnde ergo sumta

haec extrema recentior librarius addidit? e co-

EDITORIS. CXxN

dice haud. dubie iam ignoto. Plures enim codi- ces in bibliothecis olim latuerunt, et etiam nunc foriasse latent nondum collaü. Nam vt de cete- ris codicibus Lutetiae asseruatüis nihil dicam, quos immerito fortasse obscurauit antiquissimus ille, adeo vt nemo in illis aliquid. bonae frugis quaerere curaret, alium certe exprimi curauit Ro- bortellus, alio vsus est Portus. Ab his rursum diuersus ille, quem Manutius habuit e bibliothe- ca DBessarionis. Victorius autem in Varr. Lectt. 27, 15. de verbis Longini 27, 2. KU£ ... éxéAsvos disputans haec subiicit: ,,Ita enim legitur in an- tiquissimo libro , non z7ov$, vt scriptum est in eo, quem excudendum curauit Franciscus Ro- bortellus.* Rursus igitur alium hic videtur nar- rare librum, et quidem ab omnibus adhuc vsur- pats diuersum , quia &xéAsvos pro vulgato éxé- Asve e nullo proditum reperitur. Praeterea Du- dithii etiam fuit et fortassis adhuc reconditus ali- cubi latet codex. Ne hic quidem cum impressis libris in vsum doctorum hominum diligenter col- latus est. Ex hactenus dictis perspicuum esse puto ,. me non sine ratione praeter Parisinum co- dicem antiquissimum alios in subsidium adhi- buisse ad verborum veritatem explorandam, ne-

que inutilem laborem suscepisse, qui ex his et e

l

XVI / PRAEFATIO

primis iibabos editionibus tam atiafliied lectiones diuersas collegerim.

Iam vero vt planius rationem: totius insütuti mei làborisque peracti reddam , primum subsidia; quae liabui ,- critica indicabo. | Haec mihi cont gerunt, Weigelio maxime ágente, satis luculen-

Primo enim scripsit ad Bastium; rogans, vt

si qua haberet e codicibus Longini: Parisinis non- dum ab aliis prolata, ea beneuole nobiscum coni- municaret.| Deinde, quos in Italia habet, ami- cos iisdem. precibus. adiit; néque- frustra. Et Bastius quidem etsi nullis ille inuitatus emolu- mentis, quàm liberaliter, in magnis grauiorum rerum occupationibus. nos iuuerit,, ex Addendis ei Variis Lecüonibus vicunque poterit cognosci. Cui si vacasset, totum librum 47. 7, vt ipse re scripsit, denuo perlegisset ,. collato: vetusto illo codice ,. suasque nobis misisset animaduersiones , sicut illam misit notatu dignam, quam subieci- mus dissertationi Ruhnkenii de vita et scriptis Longini $. X. et copiosiores illas, quas sero no- bis redditas in Addendis demum ponere coacü fuimus. Fecit igitur ille, quantum potuit , nobis- que non magis voluntate quam. re saüsfecit. Ex Italia primo accepi lectiones codicis, qui Flo— Fentiae asseruatur, cura viri doctissimi, De Furia,

EDITORIS. |. XVvH

praefecti . bibliothecae : Laurentianae, excerptas.

His accesserunt vberiora illa e codd. tribus Va: . ticanis diligentissime cum textu Pearciano colla-

tias Horum lectiones iam Tollio miserat Zaccaz

gnius, sed valde mancas, scilicet eas tantum,

quae ipsi visae erant notabiles : ipse enim Longi-

num edere cogitauerat. : Quae ergo ieiuna Z. illi: miserat, ea plena nobis misit, excitatus a Weige- lo, acutus harum rerum iudex, ZZier. /fmatius, in biblioth. Vaticana a Graecis scribundis et bi— bliothecae Chisianae praefectus. . Cuius vt nos merito praedicamus praestitum nobis officium , ita lectores nobiscum admirabuntur ingenium et doctrinam , perlecta eius disputatione de auctore

libri 77. 2, quam. in fronte animaduersionum ty-- pis exprimi curauimus.

Codicis. Ambrosiani lectiones plerasque iam Pearcius et Morus in subsidium vocauerant. Nam vulgatae sunt in libro Academico, qui inscribitur: Henr. Leonardus | Schurzfleisch , ^ Professor. JF'ittenbergensis, ingenuarum artium. candida- tis Dionysium Longinum zsQà Vwvovz ad fidem codicum a 'I'ollto omissorum recensiturmn notisque e schedis b. fratris (Conr. Sam. Schurzfleisch) au- ctum consecrat. JF ittenbergae, 1711.4. Aliam huius

libelli (typis, opinor; repetiti) inscriptionem Morus!

XVII PRAEFATIO

affert pag. XXIV. Ego et hunc adhibui, et quae aliquanto accuratius excerpta Marq. Gudius scri— psit in margine exempli Manutiani, de quo in re- censione éditt. dicam. | Praeterea Curatores Àca- demiae Lips. benigne mihi copiam e bibliotheca sua publica fecerunt exempli Tolliani supra iam commemorat , cuius in margine et insertis folis vir doctus non pauca scripsit ad.codicem Parisi- num perünentia, adiuncta etiam tota pagina 25 versuum e cod. vetusus illis litterarum formis ac- curate depicta. Fuit illud. ediüonis Tollianae exemplum, vt in catalogo illius bibliothecae no- tatum est, Friderici a Rostgaard , eius, opinor, qui apud Regem Daniae tabulario praefectus me- ruit, et qui, vt res docet, per aliquod. euam iempus vixit Lutetiae. loc certe in catalogo ad- ditum est, ab ipsius esse manu, quae adscripta in illo exemplo leguntur. Huius igitur auctoritas non mulus quidem in locis, sed tamen in iis sub- sidio fuit, vbi de scriptura codicis Parisini certi . quid habere cupiebam.

Reliqua est suppellex critica; quae omnibus patet, de qua non.est quod multa dicam: sed tantum addam, me duas editiones principes, il- lam Robortelli et alteram Manuuüi; ad constituen-

EDITORIS. XIX

dum textum semper aute. oculos habuisse. Qua in re quantum cura ct studio superauerim cum alios, tum diligentissimos in verborum crisi edi- tores, Pearcium et Morum, lectores facile co- gnoscent, si Varias Lectt., quas illi collectas no- tarunt, cum mostris voluerint comparare. Et sufficit exempli gratia vnum; locum 590, 1. indi- casse, vbi neuter horum editorum, neque vllus priorum verbum 2672 apud Robortellum vidit aut notauit, sine quo tamen verborum constructio , de qua laborant, labat. Vid. nott. ad illum

| locum.

Fragmenta, quae feruntur. Longini, quae in- de a Tollio editores typis simul exscribi cura-

| runt, et ipse nihil dubitans libro 77. 7. adieci.

Sed magnam dubitationem , et, vt verius dicam, sollicitudinem ac deinde etiam laborem non exi-

guum mihi attulit vltimum, quod Ruhnkenius - et Hemsterhusius fragmentum Longini minime dubium esse iudicauerunt, Wyttenbachio non dissentiente, Hunc elegantis iudicii criticum au- diamus licet de tota re narrantem. In vita nempe Ruhnkenii p. 157. ed. Lips. haec scripsit: ,,Le- gens Apsinem * (Ruhnkenius) ... ,, animaduertit, subito se in aliam orationem incidere, similem eam Longini mulwo sibi vsu cognitam * (ita im-

b 2

xx PRAEFATIO

pressum cum vitio fort. aliquo typographico): huius, vt progreditur , ita deinceps noua vesti- gia deprehendit, locum etiam sub Longini no- iine memoratum ab inedito commentatore Ari- sudis, Ioanne Siceliota: nullum porro dubium relinquebatur, quin haec esset pars de inuenuo- ne e pérdito Lóngint ópére de Arte rhetorica. Vt vidit, ita ad" Hemsterhusium suum volauit, non tam eius iudicium exploraturus , quam rem exploratam nunciatürus. Hic item vt audiit lo- cumque inspexit, ita raüones Ruhnkenii proba- vit, eumque monuit, vt huius inuentionis lau- dem sibi vindicaret, mentione eius ac notitia in Diario éruditorum "Gallico prodenda. Fecit Ruhnkenius. Libellim porro cum scriptis codi- cibus éontulit, emendauit, et ad editionem fere paratum reliquit moriéus. "Et, ne hoc fugiat ha- rum litterarum studiosos, hic est ille ZZezor et Longinus, quem simpliciter his nominibus si- gnificauit aliis deinde in scripüs, maxime in al- tera 'Timacei editione. Continuo ego his lectis diarium illdd Galheum, quod 7e Journal des Savans esse putabam;.requisiui, et amicis fidis et industriis negotium dedi,: vt diligenter volu- mina eius, maximeque annis 1765... 1766. vulga-

tà, perlustrarént; nühique indicarent, si quid

-EDITORLS. 3x

de Ruhnkenio proditum reperissent,. quod ad Longinum. Apsinemue. pertineret. aut; fragmenti nomine appellaretur. ..Hi eum, nihil tale inuenis- sent, modesus precibus, sicut decebat , ab ipso Wyuenbachio per liueras 'niense Tanuario. 1808. datas petii, vt, si quo me consilio de isto. fra- gmento, aut si. qua re et opera iuuare posset, hoc facere ne grauaretur; saltem hoc ne pateretur me ignorare, ex quo Apsiuis loco, et ad queni, Ruhnkenius verba. Longini. pertinere. statuerit. Cum. ab eo responsi nihil accepissem, feci quod potui; locum Apsinis a Ruhnkenio, animadvy. ad 4H. T. 11, 9. init. et plura ad Timaeum . eiusdem

| Apsinis Longino tributa perquisiui, et.secunduia

| ea. (quoniam in cautiorem partem ,- $i càsus ita

ferret, peccare satius erat) fragmentum. angustio- ribus, quam R. fecerat, finibus terminaui.. Glossae.

| Timaei, sub quibusilleined. 2. r£zvgv Q7 09:2v. | "Longini, h. e. Apsinis , commemorat, $unt 4u-

yémi p. 50, £udogu p. 99, zteoíeuat, p. 207, 7006 TO c7)6 Ay oe p. 229 , tL Ürjyre £zov.orosqm p. 258. Illa ergo Apsinis quod: in; fragmenus. Longini memoraui, in. eo. sie. eum. doctissimis. -hominibus erroris condemnari. ( quoniam; eorum. opinioni accessisse: videor) non moleste. feram.:- sed quod mendis seatentia sine vlla codicum ope

XXII ^PRAEFATIO

€orrigere, quod primus in Latinum conuertere et scholiis: quibusdam illustrare. conatus sum, huius audaciae me fortasse poenitebit, Interim Bastius, quod sperare non eram ausus; pro mea causa scripserat ad Wytuenbachium, eadem illa quaerens de isto frágmento, quae ego quaesie- ram, simulque'rogans, vt vel Ruhnkenianis vel suis copiis mihi Longini editionem paranu, et de fragmento etiam isto cogitanti, succurreret, Per- quam eleganti epistola, cuius pars mecum com- municata est , ei respondit mense Februario 1808. Wyuenbachius, JJ 'eiskium plane eadem , litteris ad. ipsum. datis, rogasse: sed quod diarium il- lud sit, cui Ruhnkenius rem peruulgandaz com- ;userit, pro certo se dicere non posse; suspicarz autem, esse vel Bibliothecam scientia- rum, vel Diarium Eruditorum (Journal des Savans) , annum vel 1766. vel paulo priorem, quippe Memsterhusium , quocum iam. torpente inuentum communicauerit Ruhnkenius , illo anno obDüsse. JlLocum .4psinis, qui, iudice Ruhnke- nio, Longini germanus sit foetus, exstare in editione Aldina Rhetorum Gr. p. 709. zsQl A£ovg :&d p. 720. v. 7. oUz 8g «uiv. Findiciarum omni- no nil et notarum fere nil se reperire in chartis JZuhnkenianis, nec nisi dispersas schedulas, vel-

EDITORIS. XXIII

vti :Sibyllina folia, ende. non nisi diuinando | et | -Jongo tempore quis sensum eruat. Si sua essent» wix ea conquirere ac pernoscere se posse, quarm- | vis manum JAtuhnkena satis: calleat. |. Nunc esse

- bibliothecae publicae, quae sine curatorum aca- . demiae venia edere non diceat ;; sed vt alia inedi- | 1a, inprimis Ruhnkeniana., esse.destinata edito- |: ribus doctis in. ipsa.vrbe Leidae editionem insti- | -Zuentibus. . Sed. tamen. si quid vel ipse in suis schedis reperiat,' quod pertineat ad Longinum, vel ex Rüuhnkenianis aliquid lucis dispiciat, hoc Bastii caussa ad illius editionis , cui I 11e obse-

cunde! , copiam esse collaturur.

De. iudicio Ruhnkenii: quin. hic vera narret Wyttenbachius, non fas est dubitare. Sed si mo- destis meis precibus respondisset incredibilis eius humanitas, etsi re integra scissem , fragmentum illud: duodecim fere paginas maximae formae ex- s plere (nam sero pars illa epistolae ad. me. perlata est), magnitudine ipsa deterritus aut penitus abs- tünuissem foedato isto rhetoris libro, euius edi- tonem in ipsa vrbe Leidae editores fortasse docti instituent, aut eandem illam rationem tenuissem, 'ad quam necessitas me compulit, paucis illis, quae Ruhnkenius ipse clare monstrauit, speci-

XXIY | PRAEFATIO

men tantum fragmenti terminans. Et; vt nunc . quidem. sentio, minime poenituisset ,; me totum munus non expleuisse, quia tota illa pars, si non Apsinis est; sed Longini ,. certe. nón videtur eius

esse Longini aut Dionysii, cui librum zreg Zwovg

debemus. : Fortasse particula fragmenu extrema, -

-$. 14. (p. 208. in hac:nostra ed.) quae et alibi Longino tributa est, Ruhnkenium mouit, . vt de ceteris etiam, quae cum ea coliaerent, aliter 1udi-

caret, quam. oratio ipsa. cogit; nam, pro. meo

-sensü, nihil habet vo2. zs92 vwowvg simile.

- De fragmento isto hactenus.

Quod modo Longinum a Longino disünxi, et Dionysii etiam , quasi inepté dubitationem si- mulans, adiunxi nomen, id pertinet ad. disputa- onem ÁÀmaüi iam supra commemoratum ;:se-

cundum quam auctorem libri zreg2 vuwovc ego

noniam .Longinum, de quo Ruhnkenius in disser-

tatione egit, esse statuo, sed alium excellentio- ris ingenii et doctrinae hominem, qui Áugusü fere vixerit aetate. Clare id. h. L profiteri placuit, quod etiam ad 1, 1. additis nonnullis ad Amatii dicta firmaui; quoniam parum constanter egisse videor, qui ceterum in animaduersionibus no-

men Longini, tamquam auctoris minime dubii,

EDITORIS, xxv

-tenuerim,: Lectoribus enim: me. excusatum volo.

INon iam mihi tempus relictum erat omnia perlu-

-strandi , yt hoc nomen vbique expungerem :. nam

'operae instabant nec sine multorum. incommodo

a labore coepto, poterant auocari. . Sed in disser-

-Aauone. critica et in ceteris, quae post animad-

versiones typis mandanda erant, Longini nomine

sublato errorem: qui mihi videtur, correxi.

Ad locu pletandas animadvv. criticas curiosius fortasse potuissem exquirere coniecturas virorum doctorum in variis scriptis passim. prolatas: sed.

quaedam huius generis me omisisse consulto,

alia etiam ignorasse, iudices aequi facile igno-

scent. Sic 7/akefieldii nullam fortasse mentio-

nem fecissem, nisi excerpta e Siluis eius critt.

mihi suppeditasset instituti mei fautor, G. 77.

Schaefer, vir laude mea non ornandus: cui me

.cum alia debere, tum illa Arnaldi 28, 1. et Har-

dionis 33 , 4. grato animo profiteor. Quod idem, cum potiora posset tractare, ipsi certe magis iu— cunda et fructuosa, curauit, vt hoc opus quam emendatssimum prodiret, id non magis mihi,

quam cunctis lectoribus gratum esse debet.

Vti ad emendandum zr. z. librum criticis sub-

sidus instructus fui luculentis, sic ad explican-

XXVI PRAEFATIO

um copiis vsus sum non exiguis. Nam editio- nes primo habui omnes; quarum vsus aliquis ad hanc rem esse potest; in-his duas, quarum alte- ram Morus non vidit, alteram ne commemorauit quidem, Bononiensem nempe, a. 1644. editam, -et Veronensem, quae prodiit a. 1755. Vsus et- à4am sum exemplo ediüonis Crispini, ad cuius marginem. Claud. Puteanus | nonnulla - notauit, quae passim a me prolata lectores non sine fructu cognoscent. His subsidiis accesserunt notae in- ;editae Zo. Guil. Steinheilü , quae asseruantur in bibliotheca Academiae Giessensis. Volumen, in quo illae continentur, ipsum fidei meae credi- ium est auctoritate et opera Ven. Kuizoeli; qui egregiis scriptis, vt constat, litteraturam, maxi- meque Graecam illustrat , eiusque studiosos omni ope iuuat. ls etiam amice mihi suppedi- tauit, quoad licuit, quae de auctore harum no- tarum scire cupiebam. — Est enim volumen istud plenum obseruauonibus eruditis, quae facile cu- piditatem. iniiciant nonnulla euam de hominis vita et studiis cognoscendi. Sed quamuis stu- diose perquirens, nihil aliud ille certa fide co-

gnoscere de Steinheilio potuit, quam natum in

"Franconia maximam vitae partem exegisse otio-

"sum in Marchionatu Byruthensi, plurimamque

CT PEEPR

^OEDITORIS. UXkYm

habitasse in praedio suo dicto der Rauschenberg- functim tanien'esse Francofurti ad Moenum mu- nere legati Saxoniei, quem locum mature cesse- rit filios habuisse autem e duabus vxoribus libe- ros duos et viginti, quorum plerique publicis ne- gouis gerendis, maximeque: militia inclaruerint. Hos nobilitatis etiam iure vsos esse, dictosque & Steinheil ex diplomate ab Imperatore Rom. illi familiae A;/1608. dato. ' Ex his credere licet, Steinheilium vixisse in fundo suo satis beatum, et, vt ipsa etiam eius comnientaria suspicari iübent, habuisse bibliothecam bene inswuctam, quae non modo riuulos sed. etiam fontes in sé contine- -ret Graecae litteraturae. "Vohimen illud moódi- cum, quaternis seriptum , lato margine, conti- net 1) 4d illustrandas AIciphronis epistolas in« dicata quaedam vetérum scriptorum, loca. ^ "Turm post epistolas aliquot ad Zo/i. Henr. Maium , qui- bus eiusd. Alciphronis quaedam loca illustrantur, sequitur 2) commentarius sic inscriptus: ZZel/o- dori 4Aéthiopica tumultuario opere collata cum quibusd. vett. scriptorum locis. Hic maximam libri partem complet. "'um 5) Zpisto/ae ad eund. 1. H. Maium annis 1715...1718. Francofurto da- Jae, in quibus maxime disputatur de locis qui- busdam Heliodori, Arriani et Libanii. 4) Zpi-

XXVHI | PRAEFATIO

stolae ad eundem de locis nonnullis Longinive- P? vVwouc. 5) Notae in Jdelianum de hist..anima- lium. Non multa igitur, neque tamen poeniten- da ex illis Steinheilianis in rem nostrám vertere potuumus. Transscripsimus. autem: omnia, quae ad Longinum perünent, eaque integra nibilque mutata, vt eo facilius existimari possit ,. quantum boni in se contineant. illa,. quae:in Heliodorum

«opiose conscripta in illo volumine reliquit.

Yam vt melius. de ratione. commentariorum nostrorum iudicari possit, tenendum est ceterum, nos hac editione omnia complecti voluisse, quae "Toupii editio conünet, sed. ita, vt, si quid ines- Set vidi, id corrigeremus; adderemus autem, quidquid ad vsum commodum. deesset. Itaque primo pro: Pearcii versione illam .Mori..adsciui- mus, et quidem nonnullis in locis, sicut i pse vo- Auerat, correctam.... Deinde. quoniam "Toupius multa praeterit difficilia. et obscura ; non pauca item male explicuit, ac potius impediuit, dispu-

1aüonibus eius interposuimus, quae res poscere

videbatur, partim nostro studio excogitata, par- .

tim ab aliis sumta, quorum nomina singulis locis -Subiecimus. — Sed de Cl. Toupio aliquid adden- dum est. Erunt enim; qui opinione doctrinae

-—"

EDITORIS. : XxXxix-

éius imbati nos iniquius cum tali viro egisse et, vt fit, detraetas eius editioni laudes huic nostrae voluissé affingere putent. Sed qui sine cüpidi- tate cuncta examinauerit, aliter statuet. Multa enim ille loca scriptorum congessit, quibus plane nihil conficitur. Sic 10, 1. nihil erat, cur verbi ztpoccyscÜ ar afferrentur exempla, de cuius vi nülfa erat dubitatio: de lectione à wi» vel zà pÓiv ete. potius quaerendum erat. Ibidem pro v]v dostQv scripsit reUr»v cov cQesr5v; alüs sane praeeuntibus; hactenus non reprehendo: sed quo consilio locum Dionysii Hal. in scliolio adiecit? an vt ostenderet, rez» posse cum «pe- vv coniungi? -Mirum profecto. Deinceps $. 4. mediocris sane est intelligentiae, videre, u2» pro vulgato 42v ridicule defendi loeo D. Chrysosto- mi. Non singula memini loca, vbi vir doctus si- mili modo impegit: sed lectores rogo, vt suum iudicium sequantur, neque copiose instructa eius üisputatione se in admirationem abripi sinant. Aliud genus est errorum, cum vir doctus simi- litudibe quadam eloquendi deceptus auctorem alios scriptores dicit imitatum esse. Exemplum habemus 56, 1. vbi (sub Ojo zt&vrzec etc.) ab eo in zc Ocvucizerer vult expressum esse Plutar-

chum; quasi non vulgari in sermone zc vsur-

XXX PRAEFATIO

patum fuerit pro Lat. adeo, ac non quiuis de populo, sine vlla cuiusquam scriptoris imitatione; dicere potuerit z«2 J«evucZsrar. Talia imita- üonis vesügia quis non videre possit, vbi nulla sunt? En tibi exemplum in eo, quod statim. se- quitur $. 2. TZ zo zr9àc rovrorcc &rc A&yecv ; In hoc (dicat quis) imitatus est noster Paulum suum, apostolum , qui Rom. 8, 31. similiter post lon- giorem disputauonem dicit: 77 ovr. égoZuev zo0c v«Urc? 'lalia serio defendere non est ho- minis elegans iudicium adhibenüs. | Atque euam ad errores talia similium dictorum aucupia eum abduxerunt, vt 4o, 4. et, vbi wurpior aliquanto videri potest czg«zo£*, ÁÁ, 12. Àt vero nonne

auctor res ipsas, quae ad argumenti explicatio-

nem pertinent, ab alis petisse et eorum etiam verba seruasse credendus est? lta et aliis evTou« pio visum. Hic certe ad 55, 4. (sub à 02 $vJev éAov): , respexisse videtur noster, vt solet, ad Dionysium Halic.* ete. Imo minime est proban« dum, magni et acris ingenui hominem, suique iudicii, qui ne summorum quidem scriptorum, quorum laudat dicta, ipsa verba seruauerit , rhe- toris loca religiose ad. verbum expressisse. Poe- tae priscorum poetarum verba prudenti consilio

sua faciebant , quia diuinitus illa prolata putaban-

uim

AUR ILA nass euin. iia. DE ————

indie: Jenna id, OUR SV or om abs

: v EDITORIS; — xxxi

tur, atque ita etiam suis carminibus augustior ac- cedere videbatur species: sed ex aliorum dictis ad verbum vel ita repetitis, vt auctores eorum agnoscerentur, nullus scriptor non pessimus lau-

| dem quaerebat.

Quoniam inter eos, qui aliquid in rem meam suppeditarunt, /£Zii passim feci mentionem , mo- nere debeo, esse filium meum natu maximum, qui Subrectoris munere in gymnasio Gorliciensi fungitur... Eum excitaueram, vt et ipse Longi-

num.legeret, mihique mitteret, si quid inuenis-;

ego me ipse inepüarum, ac potius iniusutiae con»

| demnarem, si nescio quo pudore victus non

ipsum, sed Beckios, Hermannos , aliosque viros doctos Lipsiae florentes, e quorum disciplina. ille prodiit, merita laude priuassem. | Assentien-. tur mihi, vt spero, docti et aequi harum rerum. acstimalores, si cognoscere quaedam eius volu- erint, velut ad 17, 1. 58, 1. 44, 5. maximeque $3, 4. de verbo aézécz. |

De codicibus rhetoris nostri et editionibus nihil a Toupio narratum est: nos de vtroque ex-

xxxit PRAEFATIO

- , , ^. ; * emplorum genere, sicut Morus fecerat, disseru-

imus, et paulo quidem copiosius. De re. ipsa

porro, de notione nempe sublimitatis, et de via

et ratione, quam ille sequitur in explicandis sub-

limitatis partibus, nihil in editione Oxoniensi nec

a Ruhnkenio nec a Toupio dictum aut iudicatum est: ego dissertatione critica Votum opus eiusque partes ita complexus sum, ita in vtramque par- tem pro facultate mea diiudicaui, vt non modo sua et iusta laus maneret auctori (quod. vnum tali disputationi propositum esse debere videtur), sed vt cunctis rebus non parum etiam lucis acce- déret. Nam si verba diligenter explicantur, res

fit illa quidem simul perspicua, sed tamen non

in omnem partem. . At si verbis auctoris, quan-

tum fieri potest, relicüs et omissis rem ipsam rostra oratione eaque varie, prout res fert, mu- tütà expressam. consideramus; . nihil relinquitur ambiguitatis: et, quidquid, non dicam subob- scuürum: videbatur ,; sed etiam satis clarum, noua et grata collustratur luce. Hac igitur «ex parte praeter ceteros lectoribus succurrisse et diligen- üis interpretis officio, quantum facultas mea tulit, functus esse videor. |

^ ibroruni diuersas lectiones iam Pearcius in

Emendatonibus iu Long. collegerat, sed eas tan-

NT NNN CN e APRIRARIHINRE ARRIERE PERREREPRRRRRAA

EDITORIS. XXXIII

itum, quae ipsi visae 'erant, diiudicatione dignae. Melius iudicauit Morus , qui congessit quam. plu- rimas. Nam his suppeditaus liberum est. docto lectori iudicium, neque editor sibi iusto plus ar- rogasse videtur. Huius ergo rationem, eo iustiori de causa. secutus sum;,. quia, in Toupii editione ne Pearcii quidem. exemplum valuit, sed per-. paucis locis, vbi necessitas cogebat, vna vel al- tera lectio commemorata est. ; : Sed tamen ab in- stituto Mori paullum discessi. Lectiones .ille textui subiecit, sicut et animadnersiones: ego, quoniam has propter; copiam: segregaui, eiam illas seorsim ponendas digessi. Atque etiam ele- gantius hoc visum est ad iudicium oculorum, ne- que. incommodum illis, qui veram scripturam. ipsi cupiunt indagare. | Praeterea hoc. modo cla-- riora omnia dare potui Nam litterae. punctis disiunctae, quibus ille libros notauit, multa fa-. ciunt ambigua, cum nescias, vbi distinguendum SiL, et vtram in partem quaeque littera. spectet, Postremo ille ex recentioribus etiam editionibus, quarum nulla est auctoritas, varietatem lectuonis indicauit, ego tantum e duabus, quae ductae sunt ex ipsis codicibus. Ceterum farrago illa falsarum lectionum e codd. Vaticanis ducta non

debet inutilis videri, Sic iudicat Amatus, qui A . " c :

animaduersioni de àuctóre libri haec subscripsit :

;Monitos etiam "vellem- viros doctissimos, ne eoi elpila lectiones éodicis 2 contemnant, Nam veriuerbium inter illa monstra et corruptelas sae- pius latere videtur. * : Ita est. Adde, quod falsa in talibus saepe duéunt ad verum et multa et- iam Suppeditant àd indagandam antiquiorem

scripturàm , | pronuntiationem aliasque res non

leuis. mioménu. -Has'ob causas omnia seruáui,

quae Amiatius ex TES codd. summa cura excer-

pserat typisque perscribi voluerat: quorum simi- lia vtinam et alii de iare id à se collatis vul-

gássent. Iudices rerum et verborum non 1ieiunos edi-

ioni suae addidit Morus: ego commodius putaui

vnum facere, et res et verba. complectentem ; eumque ita copiosum , vt neminem destituere possit, qui aliquid recognoscere cupiat etiam ninus notabile. Non solum autem iis, qui Lon- ginum legerunt, erit illam in partem aptus, sed

etiam aliis vsum praestabit, pro libri modo, non

exiguum. Quoniam vero plerisque verbis adieci

Laüna, hoc monendum duco (etsi plerique sponte intelligent), me non subsidium illud pa- rasse tironibus (nam his omnino talis liber non acéommodatus est), sed potius viris doctis, qui

"T ———————o—ÉÓHEPOIPRRERUIE

EDITORIS. d

statim scire cupiunt, quo fere sensu hoc vel illud verbum multüplicis significationis eo, quem notatum vident, loco positum sit, et quid auctor ibi tractet. Nam iis, qui discendi causa sensum singulorum locorum indagare volunt, aliis modis

abunde prospectum est.

Praefationem Toupii omittere statueram;: Sed secus agendum videbatur Weigelio j./ quoniam opinionibus eüam hominum sit seruiendum. Cuius ego auctoritati eo facilius cessi, quod con- suluus videbatur, viri docti sententiam de com- mentario Porti lectores ex ipsius verbis cogno- scere, quam meis breuiter relatam. Illa enim, quam Toupius mouit, quaestione excepta, si spectamus quae prodesse aut delectare possint, prioris cuiusue editoris praefatio proilla, vel et-

iam cum illa, potuisset repeti.

Denique, vt paucis complectar, quae lecto- res intelbgere volui, editionem ego libri zs Jwovgc parare studui, et, si quid ipse iudicare possum, paraui omnibus rebus necessariis in- structissimam. Labores antem hoc non molesto, sed difficihi in studio pertuli maximos. Cuius fructus vt studiosorum non beata conditio quam primum et sine molesta percipere possit, clau-

c 2

xxxvi PRAEFATIO EDITORIS. -

sulae loco cum omnibus bonis opto, vt quam primum terris pax redeat, simulque appareat, vt poeta dicit, beata pleno copia cornu.

Scripsi Misenae,. a | ^a; d, xv. Cal Febr. [' atomos | » -. MDCCCIX. :

Beniamin Weiske.

PRAEFATIO TOVPII

LECTORI ERVDIT O S. |

Dooeáüvx Longimum, quem Cassium vocant Photius et Suidas, tibi sisto, mi Lector, non qua- lem volui, sed qualem potui. Est enim non mo- do passim deprauatus, sed magnam partem muti- lus. Quare meliores codices expectandi, Quod aut erit aut non. Veruntamen feci quod potui. Editiones priucipes consului: quarum Manutia- nam ipse.possideo; Robortellianam autem ad me misit vir ornatissimus, atque harum literarum pe- ritissimus, lacobus Harris, Sarisburiensis. Quin et variantes omnes lectiones , quas ex libris MSS. collegerant viri erudiü, in concilium aduocaui, inprimis lecüones MStorum Paris. et Eliensis, quorum hunc non ita pridem, cum Cantabrigiae versarer, diligenter inspexi, illius autem collatio- nem Vossianam debeo humanitaü viri praestan- tissimi, ct qui hasce litteras in Academia Leidensi cum maxime ornat, Dauidis Ruhnkenii; qui et Emendationes suas in Longinum mecum beneuole admodum communicauit. Quin et alteram eius- dem MSti collationem Parisiis ad me transmisit do- ctissimus et officiosissimus Larcherius ,. Pearciana longe accuratiorem, cuius ope Longinum non vno in loco restituimus. Z

xxxvur- tn PICPEPEPANMPIO —

Commentarius in Longinum, quem ediderunt Amstelaedamenses A. D. 1755. et Francisco Porto adiudicarunt, ad Manutianam editionem plane est accommodatus, ita vt pene iurauerim eum a Ma- nutii manu fuisse profectum *).. Francisco quidem

*) Laudabili studio dubium facere conátus est vir doctus, an Fr. Porto commentarius ille tribuendus sit; conatus est, inquam ; quia diligentius multo, quam ipse fecit, illa quaestio, si tanti videtur, tractanda est. Sed ego quidem etsi subsidiis historicis, quae istuc facere possunt, fere careo , tamen pronuntiare malim, Portum esse verum eius auctorem, — Verba Aeníüilii Porti ex 1n- dice ad Xenoph. haec sunt: Consule Dionysium Longinum £v» 16 7teoi Vyove pag. 9. et Fr. P. Cr. comment. Ea quoniam ad Xe- nophontis locum de rep. Laced. 5, 6. spectant, posset commen- tarius in Xenophontem intelligi: sed plane nihil Fr. Portus de illo Xenophontis loco, secundum editionem certe, quam ipse habeo, A. 1586, disputauit. Hoc ergo satis exploratum est, ex- stitisse Porti patris commentarium in librum ztegi £wyove, Quae- rendum igitur puto, qui factum sit, vi Manutius ea daret' au- ctori,' quae partim e coniectura Portus reponenda duxerat; par-. tim e libris, quos Manutius non videtur habuisse. Verba Cri-^ spini in praef. ad Aphthonmium, IHfermog. et Longinum sic ha- bent: Is (Aphthonio et Herm.) adiunximus Dionysium Lon- ginum , sumumni iudicii rhetorem , quem et ipsum pessime habi- tum, ipse Poríus olim Ferrariae Venetiisque veluti rediuiuum curauit, iudicio magis et industria, quam subsidio librorum , quum praeter vnum vix alterum exemplar MStum, nedum ter- tium reperiretur ; in quo et plus laboris suscipiendum fuit et ad coniecturas et ingenium confugiendum. Subobscura haec illu- strantur verbis in principio commentarii Porto | tributi "iban De Longino scilicet loquens, Scrips:t n/mirum , inquit, ea de re (de sublimi oratione) Zóellum elegantissimum, qui quamuis et

. mutilatus esset, et plurimis scateret mendis, a nobis tamen ,

quoad fieri pofuit, repurgatus olim fuit et in aliquam formam restittitus. | Nihil ergo aliud significat Crispinus, quam Portum; quum. Ferrariae Vénetiisque litteras doceret, codicem suum cor- rexisse, et ex illo codice Porti emendato se libellum -r. 7. typis exscripsisse. Credere autem licet, Portum cum Manutio Vene- tiis sermones de re litteraria contulisse, et de locis quibusdam. libelli 7z. ., quem tum tractabat, suas cum eo communicasse coniecturas. Hinc facile Manutius quaedam a Porto accepta im editione sua deinceps vulgare, aut contra (quod verosimilius est) Portus quaedam a. Manutio suppeditata in comunentarium suum conferre potuit, De vno atque altero codice, quem auctorem commentarii habuisse dicit Toupius, res est incerta, vt iam Cri- spini verba docent, Sed magis patet ex ipsis commentarii verbis. Nam ad 1, 2, de verbis e? 7d à).6 409g. dicit; Hic lozus , imt

!

—

TOVPIL:: XXXIX

Porto adsignauerim has ob/causas: Primum laudat Aemilius Portus in Indice ad..Xenoph. v. 44«o- 702 parentis sui Commentarium in Lonpinum. .De